Stichten Van Een Gezin

Het stichten van een gezin en de voortzetting van de familiegeschiedenis.

Kinderen krijgen gold vroeger als een logisch gevolg van een liefdesrelatie die als levensgemeenschap gepland werd. Tegenwoordig wordt bij sollicitanten de voorkeur gegeven aan mensen die zich meer dan 100% kunnen inzetten. De emotionaliteit die nodig is in de omgang met kinderen past niet bij de rationaliteit van de arbeidswereld. De meeste paren zijn zich onvoldoende bewust in welke mate zij in velerlei opzicht op een kruispunt staan van onverenigbare maatschappelijke voorwaarden. Voor een vrouw, voor wie de hele situatie moeilijker is dan voor de man, ligt het voor de hand om haar woede te ventileren tegenover haar man die ogenschijnlijk het meest bevoordeeld wordt door haar gezinsarbeid. De man voelt zich schuldig, hoewel hij in feite geen invloed heeft op de maatschappelijk geconstrueerde arbeidsverhoudingen. Als hij zich professioneel ontplooit kan de vrouw jaloers zijn, als hij geen carrière maakt dan kan de vrouw kwaad zijn dat haar afzien van professionele ambitie niets opgeleverd heeft. Ziet de man af van beroepsarbeid , neemt hij het risico als soft en als professionele nietsnut beschouwd te worden. De onzuivere maatschappelijke condities zorgen tegenwoordig in veel relaties voor een crisis, waar men niet altijd uitraakt.
Hoe men het ook oplost, elke oplossing heeft voor- en nadelen. Belangrijk is dat een pluriformiteit aan levensvormen maatschappelijke erkenning verwerft. Rekening houdend met de complexiteit van het probleem is het verbazend dat veel paren erin slagen een toch min of meer aanvaardbaar compromis te bereiken. Doorslaggevend hierbij zijn innerlijke veranderingen. Voor een man is het nodig dat hij reëel waarneemt hoe zijn vrouw de situatie ervaart, in plaats van zich altijd maar te rechtvaardigen en te verdedigen. Een vrouw moet de stap zetten om te willen zien hoe haar partner professioneel onder druk staat en welke angsten hij daarbij ervaart, in plaats van alleen maar kritiek te leveren en beschuldigingen te uiten.
Onafhankelijk van maatschappelijke voorzieningen staat kinderen krijgen ook in conflict tot de maatschappelijke evolutie in de richting van een toenemende individualisering van de levensloop. Het verlangen naar een kind is vaak ambivalent. Het gevoel over het eigen leven niet onbeperkt te kunnen beschikken ligt ook in de angst het kind niet meester te kunnen. Bij de beslissing zwanger te worden staan vrouwen in strijd tussen antagonistische ideaalbeelden: het gezinsideaal, het moederideaal, het carrière-ideaal en het onafhankelijkheidsideaal. Vooral bij vrouwen met een academische opleiding kan de woede en ontgoocheling omwille van de inperking door het stichten van een gezin, ontladen in heftige scènes en discussies. Als oriëntatie naar een gezin niet van binnen uit komt, maar door uiterlijke omstandigheden afgedwongen wordt op grond van conflictvermijding, zal zich dat vaak later wreken. De bliksemafleider van deze in de tijd vertraagde reacties zal de echtgenoot zijn. De ontgoocheling en woede over de onverenigbaarheid van beroep en gezin zijn niet zelden aanleiding tot een scheiding vanuit de houding: ‘Als mijn man niet meer tijd wil investeren in zijn gezin, neem ik liever de volledige verantwoordelijkheid alleen op.’
Als een vrouw afziet van een carrière kan het komen tot een idealisering van het moederschap, waardoor de vader zich buitengesloten kan voelen.
Structureel is de belangrijkste invloed van een kind op een relatie allereerst de ombouw van een twee-relatie tot een drie-relatie. Deze omwenteling kost mannen meer moeite dan vrouwen. Zij voelen zich nu niet meer het centrum van belangstelling van hun vrouw. Deze veranderingen vereisen van de partners een zekere rijpheid om als persoon een stapje terug te zetten en zo ruimte te geven aan nieuw leven. Door de geboorte kan ook duidelijk worden dat de ene partner meer kindgericht is dan de andere. Het is mogelijk dat de vrouw zich niet wil laten storen door haar man in de nauwe relatie met haar kind. Het kan evenwel ook zijn dat de vrouw zich door haar partner weinig begrepen, ondersteund of alleen gelaten voelt en derhalve ertoe neigt haar man uit te sluiten. Meestal hebben vrouwen na de geboorte minder seksuele interesse, gedeeltelijk omwille van uitputting, mogelijks ook omwille van bedekte woede tegenover de man. Het zogen van het kind vergt van de vrouw bijkomende energie.
Veel ouders verwaarlozen na de geboorte hun huwelijk en seksueel leven. Het is erg belangrijk dat een paar zich voldoende tijd en ruimte gunt. Het is dodelijk voor de relatie als een paar altijd alleen maar met de kinderen samen is.
Anderzijds kunnen kinderen een wezenlijke hulp betekenen bij de regeling van de problemen van nabijheid en afstand in de relatie. Kinderen werken tegelijkertijd scheidend en verbindend in een relatie. Zij verbinden de partners door het gemeenschappelijk thema van de zorg en de inzet voor de kinderen.
De periode waarin de kinderen klein zijn, is veruit de moeilijkste fase van de relatie. Zowel van man als vrouw wordt het uiterste gevergd.
Een kind bevordert bij zijn beide ouders beslissende stappen in hun evolutie naar volwassenheid. Daartoe behoort niet alleen de vaardigheid om verantwoordelijkheid op zich te nemen, maar ook hun bekwaamheid om schuld op zich te nemen zonder zich oververantwoordelijk te voelen en zichzelf te beschuldigen.
Jonge ouders worden in de gelegenheid gesteld om hun eigen opgroeien te herbeleven, parallel aan de ontwikkeling van hun eigen kind.
Bij de hunkering van ouders hoort ook het verlangen om voor hun kind een betere wereld te realiseren dan deze waarin zijzelf opgegroeid zijn of waarin zij nu leven. Hoe groter de ontberingen en problemen waar de ouders zelf onder geleden hebben, des te mooier en fantastischer moet de wereld aan het kind gepresenteerd worden.

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License